TAIJIQUAN

Tradycyjne Taijiquan jest starochińską sztuką walki. To styl Gong Fu Wu Shu (popularnie: Kung Fu), który należy do tzw. systemów wewnętrznych (Neija). O prekursorach Taijiquan i genezie proszę przeczytaj w zakładce : HISTORIA TAIJIQUAN 

Taijiquan umiejętnie łączy aspekt fizyczny z duchowym. Praktykuje się pomału, z uważnością w celu osiągnięcia równowagi oraz harmonii.  Wymaga to czasu i cierpliwości. Styl tylko pozornie wydaje się prosty. Zaawansowani adepci przez całe życie rozwijają swoje umiejętności w Taijiquan doskonaląc ruchy.

potoczna, skrócona nazwa: TAI CHI - "tai czi". 

Praktyka TAIJIQUAN obejmuje wiele aspektów.  Oparta na solidnych podstawach nauka sekwencji ruchów taiji (inaczej forma tai chi) może zająć wiele lat. Zależnie od stylu i przekazu zróżnicowana jest długość i układ ruchów poszczególnych form. Sekwencja, to jakby elementarz adepta taijiquan, którego treść wynika z wybranej linii przekazu.

W poznaniu Taiji, będącego stylem wewnętrznym, istotne jest prowadzenie Qi bez zastojów z wyregulowanym oddechem. Pomocnym narzędziem są ćwiczenia oddechowe QIGONG Taiji. Ich zestawy są także zróżnicowane ( np. ćwiczy sie w miejscu , w chodzeniu).  To zaledwie wstęp do nauki stylu Taiji. 

Drogą do budowania równowagi, samopoznania jest także wytrwały trening KULI taiji, SYMBOLU TAIJI oraz treningi z partnerem, w tym TUISHOU (pchające dłonie stylu Taijiquan).

Na zaawansowanym poziomie znajduje się aplikacje,  praktykuje z tradycyjną bronią taijiquan jak szabla, miecz, wachlarz, włócznia i latami rozbudowuje umiejętności. Zapraszam do zakładki  : INSPIRACJE 

Warto nadmienić, że popularne dziś zestawy qigong (chi kung) - ćwiczenia oddechowe wykonywane w celach profilaktyki zdrowotnej - w większości wywodzą się od TaiChi Chuan. /QI - energia, GONG - zgłębianie, dążenie do perfekcyjnego opanowania czegoś/.

Pomocne w poznaniu sztuki Taijiquan mogą okazać się poniższe informacje:

• wymowa: tchaj-dźi-ćchuen
• pisownia w hanyu pin yin czyli oficjalnej, urzędowej chińskiej transkrypcji na język łaciński: Tàijíquán, Pisownia w angielskiej transkrypcji sinologicznej: T'ai-chi-ch'üan 
• znaki uproszczone oznaczające w języku chińskim 'taijiquan': 太極拳
  

 

            

• dosłowne tłumaczenie: taiji (tai chi) = najwyższy szczyt, (dawnej szczyt dachu, gdzie uwidaczniał się podział na jego oświetloną i nieoświetloną część)
• inaczej 'najwyższa (doskonała, skrajna) zasada (reguła)'
  
• odzwierciedla filozofię Yin-Yang

 W filozofii chińskiej pojęcie Taiji definiowane jest jako pierwotna jedność. Nieokreślony stan przed jej wyłonieniem to Wuiji - stan bez podziałów, bez zróżnicowania, bez skrajności. W następstwie czasu naturalna energia rozdzieliła się na dwie komplementarne skrajności: Yin i Yang.  Następowały kolejne zróżnicowania i przemiany. O tej skłonności do tworzenia podziałów mówi się Taiji = wielka ostateczność, wielka skrajność.

•  Quan (Ch'uan) oznacza dosłownie pięść lub sztukę walki 

Mianem Taijiquan (t'ai chi ch'uan) określa się sztukę walki.

Pod nazwą Taijigong (t'ai chi gong) należy rozumieć ćwiczenia oparte na koncepcji Yin-Yang, które choć zwykle wywodzą się od Taijiquan, to nie mają związku ze sztukami walki.